Queenstown en de oostkust

Gelijk maar weer een verhaalje er achteraan typen, ik zit hier nu tog. In Wanaka kom ik erachter dat Rudolf en Iepie vlakbij zijn in Arrowtown, we spreken af voor de volgende dag elkaar te ontmoeten in Queenstown. Onderweg nog een lekkere steak gebakt en die middag kom ik aan in Queenstown, hun stonden al iets van 4 uren op mij te wachten en kreeg gelijk te horen dat ik al wat op een kiwi lijk, die kunnen ook geen tijd. Dus de pub in en bierdrinken. s' avonds op de camping hebben we lekkere zuurkool met worsten gegeten. De volgende dag wat in Queenstown rond gekeken en alles klaar gemaakt voor de komende dagen, we hebben gepland om 3 dagen te gaan lopen in Skippers Canyon. Het einde van de dag naar Skippers gereden, een prachtige gravel en zand weg, vrij smal en zoms rij je vlak langs de stijle afgrond naar beneden. Het is een oud goudzoekers dorp en er wonen nog maar een handje vol mensen. Er staat ook een hele oude gerestaureerde school uit 1870, in een van de klaslokalen slaap ik s' avonds. Midden in de nacht wordt ik wakker door het trillen van de ouderwetse ramen in de kozijnen dan schut het hele gebouw weer even en dan is het weer doodstil, een kleine aardbeving. De volgende morgen de tassen ingepakt en lopen maar. Onderweg zijn we veel restanten van de goudzoekers tijd tegengekomen, ongelovelijk hoe die mensen toen al die grote stukken ijzer daar hebben gekregen en alles hebben opgezet. De eerste keer dat we de rivier moeten oversteken probeer ik drogen voeten te houden, de volgende paar keer zijn de sokken al wat nat en we moeten zovaak de rivier oversteken dus het maakt ook niks meer uit. We klimmen een heuvel op en lopen over een smal pad, zo nu en dan moet je niet naar beneden kijken en gewoon maar doorlopen, zo stijl is het. Na 3,5 uur lopen komen we aan bij de Bulendale hut, dat is nog een oude hut uit de goudzoekers tijd, het lijkt net een hans en grietje hut, een kleine openhaard een tafeltje en 4 slaapplaatsen. De schoenen drogen en ik begin wat hout te hakken voor de avond. s' avonds zitten we gesellig met z'n drieen bij de openhaard, lekker warm. De volgende morgen lopen we eerst nog even wat rond vlakbij de hut en dan gaan we weer verder. Eerst lopen we hetzelfde pad terug en dat is apsoluut niet zaai want het is zo'n gigantisch mooi gebied dat is niet te geloven. Dan lopen we weer langs de rivier en het laatste stuk bij een heuvel omhoog en na 3 uren zijn we weer bij een hut. Deze is nog kleiner 4 bij 4 meter ongeveer en een piepklein hout kacheltje, allemaal goed te doen. In het tafella vinden we nog silveren bestek, prachtig mooi dat dat er nog steeds licht. S' avonds lekker de houtkachel opgestookt en vinden we ook nog een pakje kaarten. Wot binne we mooi fourt net!! De volgende dag lopen we weer 3 uren terug naar Skippers en zoeken we een camping in Arrowtown, dan is het eerst tijd voor een lekker kald pilske. De volgende dag gaan Rudolf en Iepie hun eigen gang weer en ik ben 1.5 dag in Queenstown. Vanuit Queenstown rijdt ik richting Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland, onderweg kom ik door een heel dor landschap, het lijkt net een maanlandschap. Ook zijn hier helegrote vlaktes en zijn er wat heuvels en bergen. In Omarama sta ik op een stuk land langs een rivier, voor het donker nog wat hout zoeken en een lekker vuurtje stoken en een biertje erbij. Smorgens wordt ik wakker, brrrrrrrrrr kald, ik kijk naar buiten en de buitenkant van de tent is wit en ook de auto. De korte broek gaat weer aan en het zonnetje is ook al snel lekker. Ik ga naar Mount Cook en loop daar een stukje, prachtig mooi om te zien, de top is helemaal wit. Ik sta nog een nacht in Christchurch en ga daarna naar Hanmer Springs, lekker poedelen in de hotpools. Dan rijd ik naar Kaikoura, de stad van het walvissen en dolfijnen spotten, ik hoor daar van een paar belgen dat de walvissen op een of andere manier even zijn verdwenen dus het dat geen zin om te gaan doen. Iets boven Kaikoura ga ik weer te lopen, de Patutu track. Het gaat wel vrij stijl omhoog maar het pad is wel aardig goed, er rijden ook wel eens quats. Onderweg kom ik in totaal 6 hunters tegen, de ene voor 1 dag en nog een paar die zijn 3 dagen in het gebied aan het jagen geweest op herten, maar ze hebben weinig geschoten. Dan houd het quat pad op, nu is het goed zoeken waar het pad verder loopt, ik ben inmiddels ook al het bos uit en hier groeien nog wat struiken en grassen. Uiteindelijk vind ik het pad, het is erg stijl omhoog en veel geklauter om omhoog te komen. De begroeiing wordt steeds minder. Elke keer denk ik de top te zien en kom ik daar aan en blijkt het nog hoger te zijn. Uiteindelijk ben ik op de top, vanaf zee niveau naar 1163 meter gelopen, het is hier geen Jellesma weer, het waait gigantich hard en ik moet met goed vast houden. Het uitzicht is wel prachtig mooi over zee en heuvels en bergen. Na 5 uren lopen ben ik weer terug. De volgende dag ga ik op het gemakje naar Picton, ik kijk daar nog wat rond en zoek een camping op. De volgende dag 9 april om 8 uur smorgens zit ik op de ferry naar Wellington het noorder eiland. Het waait aardig hard en op zee gekomen staan er mooie golven. 12 uur ben ik weer op het noorder eiland. Pfffff nu wel weer even genoeg getypt, volgende keer ga ik wel weer verder. Ohja het is de bedoeling dat ik nu via de oostkust naar de coromandle ga en dan verder omhoog. Nou de groeten!