Taupo

No goeien dag.
Ik vond het wel weer tijd om even een stukje te schrijven.
In Rotorua zijn we bij de modderpoelen geweest, dat zijn poelen waar modder omhoog komt borrellen en/of spuiten door de hitte uit de grond, wel een apart gezicht en het stinkt ook wel aardig. 'S avonds staan we op een camping in het Pureora Forest Park, we zijn daar de enigen die daar staan en daar is het echt stil en 's avonds hartstikke donker. De volgende dag 24 februari rijden we naar Taumarunui, het begin van de Forgotten World Highway. Eerst kijken we daar nog wat rond, bij de makelaar een boekje gehaald want er staan prachtige huizen te koop met veel land en bos erbij. We doen nog wat boodschappen voor de komende dagen en gooien de tank ook vol want de eerste 150 km kom je geen pomp meer tegen. Onderweg op de F.W. Highway stoppen we zo nu en dan om van het uitzicht te genieten, het is echt een mooi gebied, veel scherpe bochten, de ene keer rijd je stijl omhoog en de andere keer rijd je weer dwars door het bos heen. Ze noemen het wel een highway maar soms is het erg smal en moet je op een tegenligger wachten, veel auto's kom je niet tegen, dan schrik je gewoon als je weer eens een ziet. Huizen staan er ook niet veel, soms zie je in de verte ergens een boerderij staan. We rijden door een kloof, over een 8 km lange gravel weg, rijden door een eenrichtingsverkeers tunnel en slaan af naar de camping ergens in de middle of nowhere. De volgende morgen maken we een wandeling van ongeveer 3 uren en lopen door een kloof en dwars door de ruigte heen, zien we nog een groepje wilde geiten, wat prachtig mooi. We verlaten de camping en rijden verder, ik rijd niet harder dan 50 km per uur, kom ogen te kort, maar kan ook niet na elke bocht stoppen want dan komt er ook geen einde aan. 'S middags komen we aan in Wangamomona een heel klein dorpje ( een paar huizen en een hotel met kroeg). Net aan de buitenkant van het dorp wordt in een stukje weiland een koe geslacht, machtig mooi!! het kan ook allemaal. In de 80er jaren hebben de dorpelingen voor de lol het dorp tot republiek verklaart, de eerste president was een geit! He he, eerst maar even bierdrinken in het kroegje. Iets verderop staan we op een camping en maken een paar smietlientsjes klaar en gooien het uit in een riviertje, 's avonds hebben we al geluk, een vrij dikke paling. De volgende dag vertrekken we weer en rijden naar Stratford, het einde van de F.W. Highway, man man man, wat een drukte daar! 'S middags rijden we verder en staan we op een camping vlakbij Wanganui, de paling smaakt hartstikke best. De volgende morgen rijden we naar Wanganui, doen een bakje daar en dan vertrekken Rudolf en Iepie richting Wellington waar ze de volgende dag oversteken naar het zuidereiland. Ik haat museums, maar alles wat met water en boten en oude motoren te maken heeft vind ik prachtig, dus ben ik naar het paddle steam museum geweest, was leuk om te zien. Schepen die 40 jaar op de bodem hebben gelegen hebben zij weer tot leven gebracht. Op het einde van de middag vertrek ik uit Wanganui en zoek ik de wanganui river road op, een machtig mooi weggetje dwars door het bos en de bergen langs de wanganui river, soms denk ik echt dat ik cowboys of indianen kan tegenkomen. 'S avonds sta ik op een afgelegen camping in Ranana. De volgende dag maar weer verder, rijd ik door Jerusalem richting pipiriki. Tussen de middag aan de kant van de weg even een soepje gemaakt, ideaal zo'n gasstel. Het had de hele nacht al geregend en overdag regende het ook wat dus het was een dikke bende op de gravel weg, maar de auto had goed z'n best gedaan en 's avonds was ik op een camping net buiten Ohakune. De volgende dag in het nationale park een paar tracks gelopen en prachtig mooie watervallen gezien. De volgende morgen worden we opgepikt van een camping in Whakapapa en rijden we in een busje richting de Tongariro. De track is 19.4 km lang en je hebt ongeveer 7 uren lopen. In het begin is het wel aardig mistig, wel jammer want je ziet niet veel. Het eerste stuk lopen is wel redelijk zwaar, het is alleen maar klimmen en het wordt steeds kouder. Het hoogste punt is de Red crater en is 1886 meter hoog, gelukkig is het weer opgeknapt en het uitzicht over de vulkanen is echt machtig mooi. We paseren de emerald lakes de cetral crater de blue lakes ook mooi om te zien, op het laatst lopen we door het bos en hebben we de track uitgelopen, he he. De volgende dag rijd ik naar Tongariro. De volgende morgen vertrek ik vroeg naar Taupo en om half elf worden we opgepikt en gaan we buiten Taupo water raften, vrij in het begin hebben we de stijlste val, machtig. We ouwehoeren nog wat en slaan nog een keer over de kop, brrrrr kald! 'S avonds sta ik op een camping bij een paar duitsers, we hebben gebarbequed en wijn gedronken. De volgende morgen rijd ik weer naar de andere kant van lake Taupo. Het begint nu wel aardig te waaien dus dat is mooi om te gaan zeilen. Met een hobby cat maken we een paar rondjes over lake Taupo en sta ook nog een paar keer in de trampeze, prachtig. 'S middags loop ik wat ik Taupo rond, een grote levendige stad. En nu, ik weet niet wat voor dag het is maar dat boeit ook niet, zit ik hier wat te typen. Ik ga zo wat eten en dan rijd ik maar eens richting Napier. Nou, de groeten!